مقایسه ی تخمین وزن جنین با روش های سونوگرافی و بالینی

خلاصه سابقه و هدف : با توجه به اهمیت برآورد وزن نوزاد و عوارض شناخته شده ی تخمین ناصحیح آن و اختلاف نظری که در مورد روش های بالینی و سونوگرافی در برآورد وزن نوزاد وجود دارد، این مطالعه به منظور تعیین وزن نوزاد با روش های سونوگرافی و بالینی بر روی مراجعین بیمارستان بوعلی تهران طی سال 1382 تا 1383 انجام گرفت. مواد و روش ها : تحقیق با طراحی مقطعی بر روی 300 خانم باردار (بالای 38 هفته ی حاملگی) واجد شرایط انجام گرفت. تخمین وزن به روش بالینی با استفاده از ارتفاع قله ی رحم و روش استاندارد اندازه گیری آن ها تعیین گردید. تخمین وزن در روش سونوگرافی نیز به وسیله ی متخصص مربوطه و با استفاده از اندازه ی دور سر، دور شکم، طول فمور و فرمول مربوطه انجام شد. نمونه ها پی گیری و پس از زایمان وزن آن ها به طور دقیق محاسبه شد. تخمین قابل قبول برای مقیاس های ±10 درصد وزن واقعی هنگام تولد و ±200 گرم وزن واقعی هنگام تولد در هر یک از روش ها تعیین و با استفاده از آزمون آماری کای دو و آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: پژوهش بر روی 300 خانم باردار واجد شرایط در سنین 4/5 ± 26 سال و سن حاملگی 1/1 ± 3/39 هفته با شاخص توده ی بدنی 2/4± 26 کیلوگرم بر متر مربع انجام گرفت. میانگین وزن واقعی نوزادان هنگام تولد 7/416± 3229 گرم بوده و 7/3 درصد آنان بالای 4000 گرم، 2 درصد کمتر از 2500 گرم و بقیه بین 2500 تا 4000 گرم وزن داشتند. در روش بالینی 6/74 درصد و در سونوگرافی 3/89 درصد برآوردها براساس مقیاس ±10 درصد وزن واقعی قابل قبول بودند (0005/0p=). روش های مذکور با مقیاس ±200 گرم وزن واقعی نوزاد به ترتیب 6/51 درصد و 3/78 درصد نتیجه ی قابل قبول داشتند (0005/0p=). تخمین وزن با سونوگرافی در نوزادان کمتر از 4000 گرم بهتر از بررسی بالینی بوده است و برعکس تخمین به روش بالینی در نوزادان بالای 4000 گرم بهتر از سونوگرافی بود (0005/0 p=). نتیجه گیری و توصیه ها : به نظر می رسد با توجه به میزان دقت سونوگرافی، بعضی از عوارض آن، هزینه و صرف وقت برای تخمین وزن جنین، بهتر است در شرایط معمولی از روش بالینی و در موارد خاص از روش سونوگرافی استفاده شود.